Tables
យើងចង់ដាក់ទិន្នន័យច្រើន នៅក្នុង Table របស់ឡូអា។ វាមានសមត្ថភាពច្រើនណាស់។ ប្រៀបធៀបថា Table ដូចជាទូរមួយដែលអាចដាក់សៀវភៅ, មានDocuments, យើងដាក់វា
តាមលេខរៀងដោយមាន Id ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការស្វែងរក។ វាមានអត្ថសញ្ញាណមួយ
ដែលហៅថា Index។ សូមមើលការបង្កើត តារាងរបស់ ឡូអាះ
myFirstTable = {1, “apple”, 3, “book”}
វាមើលទៅដូចជាងាយស្រួលណាស់មានទេក្នុងការបង្កើត
តារាងរបស់ឡូអា។ សំរាយកូដដូចខាងក្រោមះ
១. យើងបង្កើតតារាងដោយប្រកាស់អំពី ឈ្មោះរបស់តារាង
ឧះ myFirstTable
២. Assign សញ្ញាស្មើ (=)
តាមក្រោយដោយ ឃ្នាប់ {}
៣. នៅក្នុង ឃ្នាប់ {} ជាកន្លែងដែលយើងបញ្ចូល ទិន្នន័យទៅកាន់តារាង ដោយសញ្ញាក្បាស(,)
៤. នៅតារាងខាងលើ លេខ {1}call
Drawer1 គឺផ្ទុកទិន្នន័យនៅក្នុងវា, “apple” ជា
String ហៅថាDrawer2, {3}call Drawer3
៥. ទីតាំងពត័មានគឺពោលទៅដល់ Index
៦. យើងអាចបញ្ចូលទិន្នន័យជាច្រើនទៀតទៅក្នុងតារាងខាងលើបាន
ដោយកំណត់
index នៅក្នុងតារាងថ្មី។
៧. យើងបន្ថែម String “banana” ទៅតារាងខាងលើ
ដែល “banana” ជា index ទី៤របស់យើង
myFirstTable [4] = “banana”
យកទិន្នន័យពីក្នុងតារាងះ
យើងអាចយកទិន្នន័យពីក្នុងតារាងខាងលើបាន, ដោយះ
១. ដាក់ឈ្មោះរបស់តារាង (myFirstTable)
តាមដោយ index នៅក្នុង []
ឧះ Print (myFirstTable [3])
I access in the index 3, which is the string name “apple”
២. ការប្រើប្រាស់លេខ ជាIndex គ្រាន់តែជាវិធីមួយទេក្នុងការបញ្ចូលទិន្នន័យទៅក្នុងតារាង។
យើងអាចបញ្ចូលទិន្នន័យទៅក្នុងតារាងបានតាមវិធីមួយទៀតគឺដាក់ index តាមឈ្មោះ។
ការប្រើប្រាស់ឈ្មោះជា Index វាមានភាពងាយស្រួលជាងក្នុងការអាន, យល់នៅពេលកូដ ច្រើន៖
mySecondTable = {
easyName = “to remember”,
usingNameAsIndex = “easyToRemember”
}
៣. ការប្រើប្រាស់ឈ្មោះជា index ជំនួសលេខ,ធ្វើអោយតារាងរបស់យើងងាយ ស្រួលអាន។
៤. យើងអាចយកទិន្នន័យពីតារាង mySecondTable
បានដោយប្រើប្រាសទំរង់ដូចខាងលើ
ឧះ print (mySecondTable [“toRemember”])
Print (mySecondTable [“easyToRemember”])
Let
make something different:
យើងចង់បង្កើត Variable ចំនួន១៥
ដែលផ្ទុកនៅក្នុងតារាងរបស់យើង។ តើយើងត្រូវធ្វើដូច
ម្តេច? បើអ្នកមិនឆ្លាត់អ្នកនឹង code harder ។ ចងចាំបានទេក្នុងការប្រើ Foor Loop សរសេរ
ម្តងបានច្រើនដង, ចាប់ផ្តើមជាមួយវាះ
myThirdTable = {}
for I = 1, 15 do
myThirdTable[I] = i
end
នៅកូដខាងលើ, យើងបង្កើតតារាងមួយឈ្មោះ myThirdTable ហើយបង្កើតការ loop ចំនួន១៥ ដង។ ក្នុងអំឡុងពេល loop
យើងផ្ទុកទិន្នន័យនៃតំលៃ Loop ទៅក្នុងតារាង។
Let
make something more different
ខាងក្រោមនេះជាឧទាហរណ៏អំពី Power of
tables and loops។ ឧទាហរណ៏យើងចង់បង្កើត business app ដែលជួយមនុស្សក្នុងការបំលែង ពីលេខ២០ ពី feet to meters។ អ្នកអាចសរសេរកូដយ៉ាងច្រើនបន្ទាត់ ឬក៏សរសេរឪ្យវា Loop ជាមួយនឹងកូដបួនបន្ទាត់។
For I = 1 , 20 do
meterTable[I] = feetTable[I] * 0.3048
print(meterTable[I])
end
ជាមួយនឹងកូដខាងលើយើងបង្កើត Variable ឈ្មោះ meterTable & feetTable សំរាប់ Loop នឹងបំលែង contents របស់ feetTable ទៅកាន់ meters ហើយផ្ទុកនៅក្នុង meterTable។
ការប្រើប្រាស់ Functions
ភាសាដែលខ្លាំងអាចប្រើការបាននោះគឺការប្រើ Function។ Function ជាប្លុកនៃកូដដែល បង្ហាញ Specific
Task ហើយអាចប្រើប្រាស់ច្រើនដងបាន។ Function អាចជួយ
Save time បានយ៉ាងច្រើនតាមរយះការប្រើប្រាស់កូដរបស់យើងដែលហៅវាមកប្រើម្តងហើយម្តងទៀត
នៅក្នុងកម្មវិធីរបស់យើង។ តើFunction ធ្វើការដូចម្តេច?
១.Function ត្រូវបានប្រកាស់ដោយប្រើ Keyword function បន្ទាប់មកដាក់ឈ្មោះរបស់
Function ហើយបិទវិញដោយ keyword end។
ឧ៖
function createFirstFunction
end
២. បន្ទាត់កូដណាដែលនៅចន្លោះ function
createFirstFunction & end នឹងចាប់ផ្តើមដំណើរការនៅពេល
Function ត្រូវបានហៅ។
៣. យើងអាចហៅ function បានដោយ ហៅឈ្មោះរបស់
function នឹងបិតវិញដោយសញ្ញានេះ()
ឧ៖ createFirstFunction() ជាការហៅ
function ខាងលើ
លក្ខណះពិសេសរបស់ Function
Functionមានតួនាទីពិសេសមួយទៀតគឺ
សមត្ថភាពដែល pass information ទៅកាន់កម្មវិធីតាមរយះ
arguments។ ដោយបង្កើត function ដែលទទួលពត័មានពីខាងក្រៅ,
ដែលអ្នកបង្កើត flexible function ដែលអាចប្រើបានគ្រប់កាលះទេសះ។
សូមមើលកូដដែលមាន function with arguments:
Function SpecialFunctionUsing(one, two)
Print(one + two)
end
SpecialFunctionUsing(1,2)
នៅក្នុងកូដខាងលើ យើងបង្កើតfunctionមួយឈ្មោះថា SpecialFunctionUsing, ដែលវាទទួល arguments
ចំនួន២ ដែលហៅថា 1,2។ arguments ទាំង២អាចប្រើជា Variables នៅក្នុង function
របស់យើងក្នុងការធ្វើសកម្មភាព។ នៅក្នុងករណីនេះយើងបន្ថែមលេខចំនួន២
ដើម្បីអោយ argument ប្រើការបាន,
យើងដាក់លេខដែលយើងចង់ប្រើទៅក្នុង function ដោយការប្រើប្រាស់ពួកវានៅក្នុង
SpecialFunctionUsing(1,2)។ បើសិនជាយើងចង់ដាក់លេខផ្សេង គ្រាន់តែដាក់លេខជំនួសដោយលេខផ្សេងវិញ
ពី SpecialFunctionUsing(1,2) to SpecialFunctionUsing(10, 12)។
No comments:
Post a Comment